Reisverslag 2
Door: Mariska
Blijf op de hoogte en volg Mariska
09 Februari 2015 | Ethiopië, Mekele
Eindelijk weer een berichtje vanuit Ethiopie! De laatste weken was/is de internetverbinding hier erg slecht. Daardoor was het niet mogelijk om een bericht te plaatsen.
Alles gaat hier nog steeds goed! Inmiddels is Mathilde weer in Nederland. Ik moet het dus zonder haar doen. Gelukkig heb ik hier genoeg lieve vrienden en genoeg werk, dus ik hoef met niet eenzaam te voelen.
Ik start elke dag rond 8 uur bij Operation Resue. Het is een kwartiertje lopen vanaf thuis. Niet de beste wegen, maar ik geniet van mijn ochtendwandeling. De zon schijnt meestal al fel, kinderen rennen naar school, de weg is stoffig, de zandwegen liggen vol stenen wat ontzettend comfortabel loopt..(niet echt) Met enige regelmaat kom ik een schedel van een ezel, of botten van wat voor dier dan ook tegen..Soms moet ik even uitwijken voor een kudde (angstaanjagende) koeien met levensgrote hoorns of een kudde geiten..Ik ben er aan gewend dat kinderen me naroepen en soms een handje willen geven..Just Afrika
Wat ik voornamelijk doe hier is kantoorwerk. Verslagen maken/vertalen/controleren. Elke drie maanden word er van elk kind een nieuw verslag gemaakt door een van de sociaal werkers die het kind thuis bezoekt. Dit word in het Tigrigna gedaan. Hun Engels is te slecht om het in het engels te kunnen doen. Een van de stafleden vertaald het dan voor mij, dus dan maak ik er Engelse verslagen van. Ook moeten er maandelijkse verslagen gemaakt worden van wat er op het project gebeurd. De verslagen vanuit OR Adigrat en Adwa komen ook hier binnen, en moeten gecontroleerd worden op het Engels. Etc. etc. Normaal doet het hoofd van de sociaal werkers dit allemaal, maar hij is met de noorderzon vertrokken. Dus ik kan nu mooi zijn werk overnemen.
Op vrijdag help ik de arts met het haren wassen van de kinderen.
Onlangs was ook het zwembad weer gevuld. Dit proberen ze 1 x per 2/3 maanden te doen. Ook ik moest er aan geloven in het ijskoude water. De kinderen kunnen hier niet zwemmen, dus ik heb een soort van zwemles gegeven. De volgende dag kwam een hele groep meisjes naar me toe om te vragen of ik alsjeblieft weer wilde zwemmen. Maar niet gedaan, gezien ik me niet lekker voelde. Ik had een slok niet al te schoon water binnengekregen.
Helaas hebben ook afscheid moeten nemen van onze lieve vriend Danny, de blinde jongen die in het Boyshome ( weeshuis voor jongens) woonde. Hij is geadopteerd door een gezin uit Amerika.
(Alle foto’s worden op Facebook geplaatst!)
Lieve groet,
Mariska
Alles gaat hier nog steeds goed! Inmiddels is Mathilde weer in Nederland. Ik moet het dus zonder haar doen. Gelukkig heb ik hier genoeg lieve vrienden en genoeg werk, dus ik hoef met niet eenzaam te voelen.
Ik start elke dag rond 8 uur bij Operation Resue. Het is een kwartiertje lopen vanaf thuis. Niet de beste wegen, maar ik geniet van mijn ochtendwandeling. De zon schijnt meestal al fel, kinderen rennen naar school, de weg is stoffig, de zandwegen liggen vol stenen wat ontzettend comfortabel loopt..(niet echt) Met enige regelmaat kom ik een schedel van een ezel, of botten van wat voor dier dan ook tegen..Soms moet ik even uitwijken voor een kudde (angstaanjagende) koeien met levensgrote hoorns of een kudde geiten..Ik ben er aan gewend dat kinderen me naroepen en soms een handje willen geven..Just Afrika
Wat ik voornamelijk doe hier is kantoorwerk. Verslagen maken/vertalen/controleren. Elke drie maanden word er van elk kind een nieuw verslag gemaakt door een van de sociaal werkers die het kind thuis bezoekt. Dit word in het Tigrigna gedaan. Hun Engels is te slecht om het in het engels te kunnen doen. Een van de stafleden vertaald het dan voor mij, dus dan maak ik er Engelse verslagen van. Ook moeten er maandelijkse verslagen gemaakt worden van wat er op het project gebeurd. De verslagen vanuit OR Adigrat en Adwa komen ook hier binnen, en moeten gecontroleerd worden op het Engels. Etc. etc. Normaal doet het hoofd van de sociaal werkers dit allemaal, maar hij is met de noorderzon vertrokken. Dus ik kan nu mooi zijn werk overnemen.
Op vrijdag help ik de arts met het haren wassen van de kinderen.
Onlangs was ook het zwembad weer gevuld. Dit proberen ze 1 x per 2/3 maanden te doen. Ook ik moest er aan geloven in het ijskoude water. De kinderen kunnen hier niet zwemmen, dus ik heb een soort van zwemles gegeven. De volgende dag kwam een hele groep meisjes naar me toe om te vragen of ik alsjeblieft weer wilde zwemmen. Maar niet gedaan, gezien ik me niet lekker voelde. Ik had een slok niet al te schoon water binnengekregen.
Helaas hebben ook afscheid moeten nemen van onze lieve vriend Danny, de blinde jongen die in het Boyshome ( weeshuis voor jongens) woonde. Hij is geadopteerd door een gezin uit Amerika.
(Alle foto’s worden op Facebook geplaatst!)
Lieve groet,
Mariska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
